گزارشی از حال و هوای مشهد در سوگواری امام رضا علیه سلام

تو این شب و روزهای پایانی ماه صفر، که به ایام شهادت امام رضا (ع) نزدیک میشیم؛ مشهد دیگه اون مشهد همیشگی نیست؛ تو هر قسمت شهر، میشه آدمایی که فرهنگ گوشه ای از ایران رو با خودشون به مشهد آوردنُ دید.  دسته هایی که از شهرهای بزرگ و روستاهای کوچیک با یه کوله بار پر از دعا و شوق و آرزو و ارادت به سمت حرم راهی شدن. اگه می خواین حس و حال این روزهای مشهد رو درک کنین تو این مطلب با رسپینا24 همراه باشین.

گزارشی از حال و هوای مشهد در سوگواری امام رضا علیه سلام

یه آفتاب نیمه جون پاییزی که رو آسمون شهر سایه انداخته، خیابون های پر شده از ازدحام زائرین امام رضا، صدای زنجیر زنی ها و دسته هایی که به سمت حرم حرکت می کنن.

آدم ها با هر سن و سالی، از شیعه و سنی، کوچیک و بزرگ، توانا و ناتوان که تو دسته های عزاداری سینه زنان به سمت حرم در حرکتن؛ انگار هر کسی هر جوری که تونسته اومده تا ثابت کنه امام رضا (ع) غریب نیست! کاروان های پیاده ای که از شهر های اطراف چند روزی رو به عشق امام تو راه بودن و دسته های مختلفی که از شهرهای دور و نزدیک، خودشون رو به مشهد رسوندن تا این روز چشمشون به ضریح حرم روشن بشه.

کاروان ها و دسته ها از گوشه کنار ایران:

صدای دسته ها و هیئت ها به زبان های مختلف از فارسی و ترکی و عربی  و اردو؛ تمام خیابون های اطراف حرم رو پر کرده و عزاداری به زبان های مختلف تو گوشه کنار حرم برقراره!

صدایی که از خیمه زوار عراقی به گوش میرسه، محاله دل کسی رو نلرزونه!! سیدی که با لهجه عربی روضه می خونه و زائر های عراقی که صدای ضجه هاشون همه جا رو پر کرده، انگار جور دیگه ای غم رو حس می کنن. تو این خیمه همه چیز زنده، اصیل و پر شوره؛ انگار همین حالا جلوی چشماشون زهر رو به امام خوروندن.

کاروان اصفهانی ها رو از جمعیت زیادشون میشه شناخت، با گروه موسیقی شیپور به دست شون و تابلوی نام شهداشون. ترک های تبریز رو از دسته های پر شور و حرارتشون که با شعار های ترکی و "شاه حسین" گویان خیابون امام رضا (ع) رو طی می کنن تا برسن به حرم میشه شناخت. دسته های کوچیک و روستایی ها رو میشه از جمعیت 30 و 40 نفرشون شناخت، همونایی که هیچ نشون و رسم خاصی ندارن و با یه دل صاف و ساده و پرچم های عزاداری  توی دستشون اومدن تا این روز ها رو مهمون امام مهربانی ها باشن.

موکب استقبال از زوار پیاده:

موکبی که 16 ساله، میزبان زوار پیاده ی حرم تو این شب و روزاس و باعث بانی این موکب هم کفش دارهای حرم مطهر امام هستن. مشهد از این آدم های گم نامی که افتخارشون خدمت به زوار مشهد هست کم نداره و این آدم ها افسانه نیستن. این موکب 40 کیلومتر مونده به مشهد علم شده. یه سوله ی بزرگ که گنجایش اینو داره که سرپناه 8 هزار زائر باشه.

در صحن حرم:

بوی اسپند توی فضا، حس و حال خوب، لحظه هایی پر از آرامش و چشم های پر شده از اشک شوق و فقط نگاه می کنی و نگاه! انگار تنها تو این نقطه ی شهر می تونی تسکین دو ماه عزاداری رو پیدا کنی!

چقدر باید هوای این لحظه ها رو توی وجودت حبس کنی و عمیق تر نفس بکشی! باید بزاری این هوا توی همه ی وجود ذخیره بشه، باید به جای عکس گرفتن و فیلم گرفتن، به جای این تصویرهایی که میشه از پشت شیشه ی تلوزیون هم بارها و بارها دیدشون، تمام این لحظه ها رو با چشمات ذخیره کنی و با قلبت لمس کنی و حس بی نظیرش رو به تک تک سلول های بدنت برسونی. به خودتون این فرصت رو بدین که این لحظه ها رو عمیق تر لمس کنین.